Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Duo Reges: constructio interrete. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Tu quidem reddes; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quibus ego vehementer assentior. Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nam aut privatim aliquid gerere malunt aut, qui attore animo sunt, capessunt rem publicam honoribus imperiisque adipiscendis aut totos se ad studia doctrinae conferunt.
Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Utilitatis causa amicitia est quaesita.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur. Certe non potest. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Non igitur bene.
Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Bene facis, inquit, quod me adiuvas, et istis quidem, quae modo dixisti, utar potius Latinis, in ceteris subvenies, si me haerentem videbis. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re;
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Immo videri fortasse. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Quid de Pythagora? Cur iustitia laudatur? Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat?
Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Et nemo nimium beatus est; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
