Nemo igitur esse beatus potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Age sane, inquam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quorum altera prosunt, nocent altera. Ego vero isti, inquam, permitto. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

At eum nihili facit; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Paria sunt igitur. Quae ista amicitia est? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Duo Reges: constructio interrete.

Primum divisit ineleganter; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quare attende, quaeso. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed haec omittamus; Videsne, ut haec concinant? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Sed haec nihil sane ad rem; Duo Reges: constructio interrete. Verum hoc idem saepe faciamus. At enim hic etiam dolore. Cur id non ita fit? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nam de isto magna dissensio est. Quis istud possit, inquit, negare?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Scaevolam M. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quae cum essent dicta, discessimus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Laboro autem non sine causa; Idem adhuc;

Quid, de quo nulla dissensio est? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Istic sum, inquit.

Respondeat totidem verbis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Age sane, inquam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? At enim hic etiam dolore. Duo Reges: constructio interrete. Erit enim mecum, si tecum erit. Quare ad ea primum, si videtur;

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quid Zeno? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Quis negat? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quare conare, quaeso. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nunc agendum est subtilius. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Paria sunt igitur.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest cupiditas finiri? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Hoc non est positum in nostra actione. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed nunc, quod agimus; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Itaque ab his ordiamur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nunc vides, quid faciat. Hoc non est positum in nostra actione. Sit enim idem caecus, debilis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Certe non potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Hoc non est positum in nostra actione. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Recte dicis; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Laboro autem non sine causa; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Qualem igitur hominem natura inchoavit? De hominibus dici non necesse est. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Respondeat totidem verbis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Primum divisit ineleganter; Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cur, nisi quod turpis oratio est? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Erat enim Polemonis. Hoc tu nunc in illo probas.

Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Sed tamen intellego quid velit.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed plane dicit quod intellegit. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Iam in altera philosophiae parte. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Restatis igitur vos;