Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Proclivi currit oratio. At multis se probavit. Quonam, inquit, modo? Ubi ut eam caperet aut quando? Eadem fortitudinis ratio reperietur. Duo Reges: constructio interrete. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae ista amicitia est? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ego vero isti, inquam, permitto. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Memini vero, inquam; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Duo Reges: constructio interrete. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Proclivi currit oratio. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Erit enim mecum, si tecum erit. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nihilo magis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Proclivi currit oratio. At multis se probavit. Quonam, inquit, modo? Ubi ut eam caperet aut quando? Eadem fortitudinis ratio reperietur. Duo Reges: constructio interrete. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae ista amicitia est? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ego vero isti, inquam, permitto. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Memini vero, inquam; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Erat enim Polemonis. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cur, nisi quod turpis oratio est? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Praeteritis, inquit, gaudeo. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non semper, inquam;

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Cui Tubuli nomen odio non est? Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed videbimus. Ratio quidem vestra sic cogit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Duo Reges: constructio interrete. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Videsne quam sit magna dissensio? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid me istud rogas? An hoc usque quaque, aliter in vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Proclivi currit oratio. Quibus ego vehementer assentior. Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Facillimum id quidem est, inquam. Quibus ego vehementer assentior. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Nunc vides, quid faciat. Duo Reges: constructio interrete. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quod iam a me expectare noli.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Sed quid sentiat, non videtis. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? At hoc in eo M.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Duo Reges: constructio interrete. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero isti, inquam, permitto. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad illum redeo. Aliter autem vobis placet. Si enim ad populum me vocas, eum. Ratio quidem vestra sic cogit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Scisse enim te quis coarguere possit?

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Non semper, inquam; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quis est tam dissimile homini. Duo Reges: constructio interrete.

Videsne, ut haec concinant? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Tria genera bonorum; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Memini vero, inquam; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; At iam decimum annum in spelunca iacet. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Duo Reges: constructio interrete. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc non est positum in nostra actione. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ego vero isti, inquam, permitto.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Hic ambiguo ludimur. Bonum liberi: misera orbitas. Quid de Platone aut de Democrito loquar? At multis malis affectus. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nulla erit controversia. Cur post Tarentum ad Archytam? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit enim idem caecus, debilis. Quis negat? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Tum mihi Piso: Quid ergo? Illi enim inter se dissentiunt. Quae cum essent dicta, discessimus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cur post Tarentum ad Archytam? Duo Reges: constructio interrete. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Is es profecto tu. Frater et T.

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Easdemne res? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia..

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Haeret in salebra.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Pollicetur certe. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod iam a me expectare noli. Hoc tu nunc in illo probas. Duo Reges: constructio interrete. Quibusnam praeteritis? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Dat enim intervalla et relaxat. Itaque contra est, ac dicitis;

Ita nemo beato beatior. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Oratio me istius philosophi non offendit; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed quid sentiat, non videtis. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Omnis enim est natura diligens sui.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duo Reges: constructio interrete. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Erat enim Polemonis.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Primum quid tu dicis breve? Duo Reges: constructio interrete. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bonum liberi: misera orbitas. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Urgent tamen et nihil remittunt. Cur iustitia laudatur? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Haeret in salebra. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Pauca mutat vel plura sane; Duo Reges: constructio interrete. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Duo Reges: constructio interrete. Dici enim nihil potest verius. At enim sequor utilitatem.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quis Aristidem non mortuum diligit?

An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae. Duo Reges: constructio interrete.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nemo igitur esse beatus potest. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nam quid possumus facere melius? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.